Mi musika

lunes, 28 de enero de 2008

O Entroido

O Entroido é unha festa de inverno, unha festa cíclica que se celebra 40 días antes do Domingo de Ramos, e cuxo final coincide co primeiro día da Coresma, coinciden unha festa profana,a do enterro da sardiña ou queima do meco, e unha festa relixiosa.

O Entroido é celebrado en toda Europa dende épocas descoñecidas. Non se sabe con certeza a súa orixer .

O Entroido é transgresión, crítica, inversión social, un ritual dramático, catártico, igualitario...unha das grandes festas celebradas en Galiza, sobre todo na provincia de Ourense, no triángulo máxico, onde o ruído xorde como elemento transgresor, e a música e a danza preséntase como unha manifestación orixinal cunha interesante vertente sonora...

Canción do entroido

COPLA DO PISQUETE

O día dous de diciembre, xa logo volo direi, veredes o que pasouca filla do Pitorrei.
foise cara Sarreaus, montada en caballería,e o vir de volta pra riba xa logo lle escurecía.
Díxolle Julia Antoninaeche tarde pra marchar,pódeche sair un home e pódete traballar.
Ela cas ganas que tiñadeuse en queixar do embijo:- eu ca defensa que levonaide se mete comigo.
Saíndo de Sarreaus atravesando o Toural,alí estaba o Pisqueteque a ía acompañar.
Ó chegar a Porteliña alí era noite escura, primeiro abrazo que deronalí perderon a burra.
Dixo o Pisquete á Antoninavamola a rescatar que si perdemo-la burraalá nos vai o capital.
Pero díxolle á Antonina-eu teño motto diñeiro, se non aparece a burraímonos pro extranxeiro.
Foise cara a súa casaAntonina moi tranquila, pensando que a burra íana casa da sua tía.
Pero ó chegare a casa,a burra alí non estaba, logo saíu a tía Rosaque toda se espenechaba.
Tamén saíu o Luis,un home moi tarabelo, se non aparece a burra, botote pro cementerio.
A burra como era nova tifia maito entendenento, deu a volta cara Sarreaus dar parte ó Axuntamento.
- Eiquí veño señor Pepe,e veño moi enfadada,que o carallo do Pisquete queda a cabalo da ama.
¡O notario veu de Ourense,o escritor da Coruña,o que inventou esta copla foi a Arturo da Canuta.

0 comentarios:

Publicar un comentario

Suscribirse a Enviar comentarios [Atom]

<< Inicio